Tom, Rozdzial

 1 II,13|            wieże, mury, klęczącego przeora i zgliszcza spalonych przy
 2 II,14|        monstrancji padały na twarz przeora, i ta twarz wydawała się
 3 II,16|      zdrowie, a również za zdrowie przeora i pana miecznika sieradzkiego,
 4 II,16|          zakonnym. Zaledwie powaga przeora i pana Zamoyskiego starczyły
 5 II,17|      zapukał znowu do celi księdza przeora, gdzie pan Czarniecki czekał
 6 II,19|           jednej, a nadludzki upór przeora z drugiej strony utrzymuje
 7 II,19|            kto wie, czy nie zmuszą przeora i opornych do otworzenia
 8 II,19|         poczęły oblegać mieszkanie przeora, wyciągać ku niemu dzieci,
 9 II,19| Stradomskim na czele, udali się do przeora, by niezwłocznie rokowania
10 II,19|      próbować, przystał na żądanie przeora; przyjął nawet okup za nie