Tom, Rozdzial

 1  I,1  |         nóg panny łowczanki się pokłonić. Prosto z obozu mnie tu
 2  I,4  | pojedziem po staremu do Lubicza pokłonić się panu Kmicicowi, aby
 3  I,4  | pozostaje nam nic innego... jak pokłonić się... politycznej gospodyni
 4  I,25 |    odjazdem przyjdę się jeszcze pokłonić.~- To się spiesz, bo ja
 5  I,25 |        nie miał się przed drogą pokłonić! - rzekł Kmicic.~- No! przecie
 6 II,11 |      inni jechali do Krakowa to pokłonić się nowemu panu, to uzyskać
 7 II,20 |      pojedziemy panu do nóg się pokłonić, służby ofiarować. Ale słuchaj
 8 II,27 |        waszej królewskiej mości pokłonić.~- Dawaj go żywcem! - zawołał
 9 III,1 |      panie, widzę. Przykazał mi pokłonić się waszej królewskiej mości
10 III,18|      odrzekł książę - ale wolno pokłonić się staremu Billewiczowi