Tom, Rozdzial

 1  I,4  |    skoczył ku drzwiom.~Jasne płomienie poczęły huczeć i strzelać
 2  I,9  |     jego oczy poczęły ciskać płomienie.~Chciał wstać, zerwał się
 3  I,10 |    się naokoło szmer groźny, płomienie przebiegały twarze i strzelały
 4  I,13 | odpowiadały jękiem żałosnym. Płomienie świec chwiały się od wstrząśnień.~-
 5  I,13 |      Billewiczówny wystąpiły płomienie, a oczy jak gwiazdy jasne
 6 II,30 |       błyszczą i chwieją się płomienie świec; dymy z kadzielnic
 7 II,31 |       błyszczą i chwieją się płomienie świec; dymy z kadzielnic
 8 III,1 |      Warszawę i w największe płomienie pożaru się rzucił. Szedł
 9 III,17|      inaczej rozerwą mnie te płomienie, jak granat. Dla Boga, co
10 III,18|  lecz pęd powietrza pochylił płomienie świec tak, iż długo nie