Tom, Rozdzial

 1  I,4  | pozasłaniały całkiem jakieś figury plecami ku izbie odwrócone.~Kiedy
 2  I,7  |     Wołodyjowskiego i upadła mu za plecami; on zaś rzekł:~- To się
 3  I,10 |            jeno pokażą, pewnie się plecami do nich obróci!~Młodemu
 4  I,25 |       siedział w cieniu, odwrócony plecami do okna.~Gdyby jednak był
 5 II,15 |            w gruzy się wali za ich plecami, pieśń ta była jakby balsam
 6 II,33 |         więc obsunął się na ławę i plecami wsparłszy się o ścianę,
 7 II,34 |          dotąd umyślnie trzymał za plecami, za pas wetknięty i rzekł:~-
 8 III,3 |             szepnął stojący tuż za plecami pana starosty Zagłoba.~A
 9 III,14|           ile wiem, woli to ona za plecami Sakowicza czynić, może na
10 III,17|           deptać?~Bogusław, oparty plecami o poręcz krzesła, patrzył