Tom, Rozdzial

 1  I,25|       prosiłaby Boga, by mnie nawrócił, nie mówiłaby mi, że błądzę
 2 II,6 |      trzech dniach z nich się nawrócił, a tym, którzy tego nie
 3 II,9 |       duszę; czy nie za późno nawrócił z drogi, gdy już cały kraj
 4 II,10|      go Bóg z grzesznej drogi nawrócił...~Kmicic cofnął się dwa
 5 II,23|    powróci. ~To rzekłszy król nawrócił konia ku wąwozowi, za nim
 6 II,26|    tej piekielnej drogi dawno nawrócił.~I łzy puściły się z oczu
 7 II,26| bezecne, alem się właśnie tam nawrócił, nagą całą bezecność tych
 8 II,32|     Jakiż anioł tak waszmości nawrócił?~- Uściskajcie się! - rzekł
 9 II,37|   przyjechał, to ponieważ się nawrócił, ponieważ świętego miejsca
10 II,38|   przyjechał, to ponieważ się nawrócił, ponieważ świętego miejsca