Tom, Rozdzial

 1 II,11|     jego królewskiej mości, aby mnichów oszczędził. A waćpan nie
 2 II,12|       sypiący, dla zysku chciał mnichów straszyć?~Spoglądali tedy
 3 II,13|      refektarzu, bo jednak tych mnichów, nieprzywykłych do wojny,
 4 II,15|     kości, a miał przeciw sobie mnichów.~Ciężko zaczął się dla Millera
 5 II,16|       upór nie znających rzeczy mnichów, wreszcie zmawiać się i
 6 II,16|         z murów ognia, obudwóch mnichów każę natychmiast powiesić!~
 7 II,16|      dostojność nie każesz tych mnichów stracić! - rzekł stanowczo.~-
 8 II,18|        od waszej dostojności do mnichów posłował.~- Maszli jakie
 9 II,19|       sami Polacy będą namawiać mnichów do poddania się, bo i im
10 II,19| Czterdzieści tysięcy talarów od mnichów, a dwadzieścia od szlachty.