Tom, Rozdzial

 1  I,11|  czynić, bo już bym chciał na końskim grzbiecie siedzieć!~- Pewnie,
 2  I,12| wiedzieli. Stanisław ostatnim końskim tchem do mnie przyjechał,
 3  I,17| kołacz po nocy ostatnim tchem końskim i swoim.~- Toć tu karczma
 4  I,18|       pochylili się ku szyjom końskim i ruszyli jak wicher.~Szwedzi
 5  I,19|  dojść, że ruszał całym tchem końskim w stronę Kiejdan. Hetman
 6 II,16|       rzucali na nich nawozem końskim, inni chwytali w dłonie
 7 III,4|    karkiem, bądź pod brzuchem końskim. Tak zniknął i teraz, a
 8 III,4|    czołem wsparł się na karku końskim. Na ten widok pierzchnęli
 9 III,9|      lic żołnierskich, ruchem końskim kołysana, nad nimi trzecia
10 III,9|    prochu, z wyziewami ciał i końskim potem.~Pan Czarniecki powrócił