Tom, Rozdzial

 1 II,15|    wyślę i ja po największe kolubryny. Jeśli ich nie można będzie
 2 II,17|   opadłego tynku.~Olbrzymie kolubryny przemówiły.~Rozpoczął się
 3 II,17|  szańca, z której pysk owej kolubryny wygląda, nie ma ludzi, to
 4 II,17|   zamiar wysadzenia prochem kolubryny, przykrzył sobie w fortecy.
 5 II,18| Myśl rozsadzenia olbrzymiej kolubryny radowała do głębi jego duszę,
 6 II,18|  omacku znaleźć upragnionej kolubryny. Teraz, zadzierając z rowu
 7 II,18|  prochem, stojące w pobliżu kolubryny, eksplodowały od pierwszego
 8 II,19|   19~Rozsadzenie olbrzymiej kolubryny uczyniło istotnie pognębiające
 9 II,19|   nadzieję, a po wysadzeniu kolubryny po prostu zdesperował. Ogarnęło
10 II,19|    szwedzkimi nie było owej kolubryny, która sama jedna mogła