Tom, Rozdzial

 1 II,1  |     Jednakże konie zapadały do kolan i wyżej. Już obawiali się
 2 II,2  |    stary znów zakrzyknął:~- Do kolan, szelmy! do kolan! to pan
 3 II,2  |           Do kolan, szelmy! do kolan! to pan Kmicic! Który tam
 4 II,11 |      ubrany w płaszcz długi do kolan, podbity tołubem lisim,
 5 II,32 |     Pan Michał pochylił się do kolan pańskich i odrzekł:~- I
 6 III,3 |         zdawały się brodzić do kolan w owym tumanie, jak gdyby
 7 III,6 |       jazdy zapadały nieraz do kolan. Wreszcie olszyna poczęła
 8 III,10|   Wołodyjowski pochylił się do kolan kasztelanowi.~- Łaska by
 9 III,10| pochylił się do kasztelańskich kolan, wypił, ale tak był strapiony,
10 III,32|       obsunęła mu się nagle do kolan.~- Jędruś! ran twoich niegodnam