Tom, Rozdzial

 1  I,1  |     księżycu migotały jakoby iskry niknące po stężałej od mrozu
 2  I,1  | wielką gotowość do kochania. Iskry tylko trzeba było, żeby
 3  I,3  | Śnieg migotał, jakby kto nań iskry sypał; z białych dachów
 4  I,10 |  czerwone, drga, żyje, sypie iskry, pali, niszczy, a gdy wystygnie,
 5  I,17 |    błyskać, rzekłbyś, że kto iskry wśród kłębów rozsypuje,
 6  I,18 | wiatr był dość silny i niósł iskry, ba! całe snopki podobne
 7 II,1  |   dymu, około której skakały iskry tlejącego pod ziemią ogniska.
 8 II,17 | chciał przez odmowę dorzucać iskry na żywioły palne, które
 9 III,19|   czym wydało mi się, że owe iskry, wedle nas latające, zmieniły
10 III,27|  leciał na czele Tatarów, aż iskry sypały się spod kopyt jego