Tom, Rozdzial

 1  I,3 |   Przez czas tej rozmowy sanie idące z tyłu nadjechały; Kokosiński,
 2  I,8 |    urodziwe, i z wielkiej krwi idące, ale milszej nie było i
 3  I,10|  gubiła się na widnokręgu. Gdy idące nią wojska przeszły wreszcie
 4  I,14|    ujrzał książę jakoby wojska idące ku sobie z górnych szlaków
 5  I,25|  najdalej.~Ludzie też i konie, idące jednym niemal tchem z Kiejdan (
 6 II,6 |   hetmani mieli zwyczaj żegnać idące do boju chorągwie - zresztą,
 7 II,9 |        rajtarskimi spostrzegał idące z nimi mniejsze lub większe
 8 III,1| uszczknął cały podjazd, znosił idące wolniej pułki piesze, napadał
 9 III,3|   ziemi, ale wojska szwedzkie, idące od Wielączy, zdawały się
10 III,9|      gdy coraz nowe chorągwie, idące rysią, ukazywały się zza