Tom, Rozdzial

 1  I,22 |    śmiano się już również, bo w głosie pana Szczanieckiego tyle
 2 II,2  |        pomknął co prędzej, bo w głosie Kmicica była niecierpliwość
 3 II,8  |      temu - rzekł ze smutkiem w głosie - gdym z Podlasia do Prus
 4 II,12 |   zatrzeszczały mu w stawach.~W głosie jego tyle było prawdy i
 5 II,15 |         Kmicic.~Ale było w jego głosie coś strasznego.~De Fossis
 6 II,19 |    wiara, pewność i siła w jego głosie, że oni milczeli także i
 7 II,23 |       bez pewnej chełpliwości w głosie Kmicic - choć nie wiem,
 8 III,2 |         nie bez pewnej ironii w głosie, Sapieha.~A Karol odpowiedział
 9 III,18| rozwiązać!~Tyle było mocy w jej głosie, że Sakowicz nie odrzekł
10 III,21|      Tyle było szczerości w jej głosie, że nieufność Oleńki znikła