Tom, Rozdzial

 1  I,10 |    Wittenberg spojrzał na niego dziwnym wzrokiem i zapytał:~- A
 2  I,22 |      się, mości panowie! -rzekł dziwnym głosem pan Szczaniecki.~-
 3 II,2  |         mówi? co? - rzekł stary dziwnym, jakby przestraszonym głosem.~
 4 II,4  |     księżycu, i rozmyślał o tym dziwnym i strasznym człowieku, który
 5 II,11 |       Sochaczewskiego, albowiem dziwnym mogłoby się to wydawać oficerowi,
 6 II,25 |       włosy cienkie, powyginane dziwnym kunsztem w liście winne,
 7 II,32 |  Tykocina i rozweseliły umysły. Dziwnym było, że poczęto o tym mówić,
 8 III,19| popatrzył na niego przez chwilę dziwnym wzrokiem, od którego Szkot
 9 III,28|      mglisty, a chłodny bardzo. Dziwnym trafem dwór nie był spalony.
10 III,28|     odbudowały się po pożarze i dziwnym trafem ocalały; za to Drożejkany