Tom, Rozdzial

 1  I,3 |   zganić nie omieszka, bo wedle cnoty sądzi i w niej ma gotową
 2  I,13|        powiesz mi, że cnotę dla cnoty trzeba praktykować... a
 3  I,14| zamysłów powstrzymał i na drogę cnoty naprowadził. Choćby się
 4  I,17|         występek znieść światła cnoty nie może.~Tak to rozmawiali
 5  I,22|         od dobrego, występek od cnoty odróżnić?..."~Tu gniew porwał
 6 II,11|         nas nic dobrego, żadnej cnoty, jeno zło samo?"~Pan Kmicic
 7 II,16|         dobrotliwości, zbolałej cnoty, życzliwości i nie mógł;
 8 II,27|      czasy upadku staropolskiej cnoty uważać, tedy mu na was,
 9 II,35|       wspaniałości, majestatu i cnoty, iż pierwszy pan Jan prochy
10 II,36|           Bóg cię nagrodzi, żeś cnoty bronił!~- Pierwszy raz mi