Tom, Rozdzial

 1  I,17 |        zechcecie mnie posłuchać cierpliwie, to powiem, com sobie przez
 2 II,4  |     Kmicic, który słuchał dotąd cierpliwie, póki o nim była mowa -
 3 II,7  |         mi, że będziesz słuchał cierpliwie i spokojnie, a ja ci opowiem
 4 II,9  |      tak waszmościowie znosicie cierpliwie owe uciski, szlachtą i ludźmi
 5 II,12 |        której wysłuchaj, ojcze, cierpliwie, gdyż o ten przybytek święty
 6 II,13 | oblężonym, którzy słuchali tego cierpliwie, stojąc przy działach i
 7 II,16 |    życie ojców, słuchać musieli cierpliwie. Kmicicowi wściekłość zapierała
 8 II,33 |        zacisnął zęby.~- Słucham cierpliwie.~- Czy chętnie panna wyjeżdżała -
 9 III,16|     sidła lub strzelec tropiący cierpliwie a wytrwale zwierza. Bawiła
10 III,18|         Ażebyś chciał wysłuchać cierpliwie tego, coć powiem.~- Jeżeli