Tom, Rozdzial

1  I,12 |    Pamiętasz, jak to dawniej miał wiecznie kozła na czole, a w gębie
2  I,25 |       niecierpliwością Bogusław - wiecznie spóźnia się ze swymi radami;
3 II,2  |      kościsty i ogromny, z twarzą wiecznie skrzywioną i tetryczną.
4 II,7  | Rzeczypospolitej zaspokoić raczej wiecznie głodnego sąsiada, aby mieć
5 II,8  |   panienko, a rad bym cię widzieć wiecznie nie w boleści i we łzach,
6 II,25 |        łatwo, że ów magnat chciał wiecznie zwracać na się oczy całego
7 III,7 |          zło musi minąć, bo gdyby wiecznie trwało, to byłby dowód,
8 III,10|           obruszył:~- A w waćpanu wiecznie stary wolentarz siedzi!...
9 III,21|           mówił, i tamten komendę wiecznie miał na ustach, dzielność