Tom, Rozdzial

1  I,4  | waćpannie dobrodzice do stópek upaść i o auxilia prosić: jako
2  I,22 |      mi brat, że i Kraków musi upaść.~- Cieszmy się, mości panowie! -
3  I,22 |     Warszawa wzięta, że Kraków upaść musi i że województwa jedno
4 II,7  |     nie stawiała oporu; Kraków upaść miał lada chwila; król,
5 II,14 |      zapala. Owóż kula powinna upaść tuleją na ziemię, by ją
6 II,18 |     Bał się trochę pośliznąć i upaść, a to aby swej drogocennej
7 II,23 |        chęć zeskoczyć z konia, upaść do nóg królewskich i raz
8 III,6 |   takim terminie znacznie musi upaść duch w Karolu.~Pan Zagłoba
9 III,27|       przed którą w proch musi upaść wszystko. Zdawało mu się,