Tom, Rozdzial

1  I,10 |    ale że lubi za Rzymianina uchodzić, tedy jego odpowiedź okrutnie
2 II,2  |    Usieklim.~- I musieliście uchodzić przed prawem. Kuso z wami,
3 II,3  |      mówiąc, lepiej wam stąd uchodzić, bo prędzej, później stryczek
4 II,9  |   ile to razy musiał z kraju uchodzić, a przecie wrócił, bo go
5 II,23 | własnej ziemi drugi raz miał uchodzić! Niech się stanie, co ma
6 II,24 |  Kmicica i krew jęła z niego uchodzić. Oczy przesłaniały mu się
7 II,25 |     za ósmy cud świata mogły uchodzić. Kryształ ich, drążony i
8 III,29|      się zbyt wielkie, mogły uchodzić razem z partią. Pomieszczono
9 III,30| który nie mogąc ku Inflantom uchodzić z powodu znacznych sił polskich