Tom, Rozdzial

1  I,5 |     bóść i za tręzlę targać i szarpać, aż rumak rozhukał się,
2  I,17| głęboko.~Wachmistrz począł go szarpać bez ceremonii.~- Panie komendancie!
3  I,20|       samo.~- Nie pozwól mnie szarpać jak psa! - rzekł do Wołodyjowskiego
4 II,10|    dla miłości prawdy?~Kmicic szarpać począł włosy w czuprynie.~-
5 II,16|    Wrzeszczowicz począł brodę szarpać z wściekłością. Groźny szmer
6 II,26|     godzina!...~Tu Kmicic jął szarpać kołdrę, którą był okryty,
7 II,36|  począł nagle wąs kręcić, nie szarpać, i ozwał się do księżnej
8 III,4|  czekał pory, tymczasem wolał szarpać lub puszczać z ręki pojedyncze
9 III,5|     choćby takiemu Szwedzinie szarpać pozwoli, ale gdy się miara