Tom, Rozdzial

1  I,7  |     się okrutna, jeno węgielki spalone obsuwały się z szelestem
2  I,12 |          Wilno się pali! Wilno spalone!... Ni śladu, ni popiołu!
3 II,39 |  ustawicznie na jego ślady, na spalone gdzieniegdzie wsie, na trupy
4 III,17|        wszystko zostało do cna spalone w ostatniej bitwie, którą
5 III,28|         Billewicze moje do cna spalone; na dwory grasanci nachodzą,
6 III,28|  między swymi. Choćby też były spalone, są Mitruny i wszystkie
7 III,28|    Same zaścianki były częścią spalone i puste. Ludność żyła w
8 III,28|       Mozgi Domaszewiczów były spalone do cna; Pacunele do połowy,
9 III,31| spieszył, raz dlatego, że były spalone, a po wtóre, że mu milej