Tom, Rozdzial

1 II,13 |      Niech każdy ku niebu serce podniesie, aby go Duch Święty oświecić
2 II,21 |          aby gdy nieznajomy się podniesie, mógł dojrzeć jego twarz.
3 II,21 | Czekajże waćpan. Zaraz się król podniesie, śniadać przed sumą pojedzie...
4 II,37 |         tej woli naszej się nie podniesie i uczynek nasz ogólną aprobatę
5 II,38 |         tej woli naszej się nie podniesie i uczynek nasz ogólną aprobatę
6 III,9 |    Rzeczypospolitej wywrze, jak podniesie ducha, jaki rozbudzi zapał;
7 III,19| szawelskiej klęsce i znów głowę podniesie.~- Rosną oni i tak. Znów
8 III,27|         tego nieszczęśnika rękę podniesie.~Rycerze umilkli zaraz.~
9 III,31|    pociskami, leżał jak martwy, podniesie się nagle, a wstrząsnąwszy