Tom, Rozdzial

1 II,11 |        nabierała z każdym dniem pewności. Pogłoska, że pan chorąży
2 II,16 | człowiek." A jam go jeszcze dla pewności spytał, czy mogę jako prywatnemu
3 II,27 |         co powiadali; nie mając pewności, przecieśmy go nie przestali
4 II,36 |    śmiał, a może także nie miał pewności; dziwił się więc tylko,
5 II,39 |      zeszedł ich niespodzianie. Pewności to pismo nie daje...~- Panie
6 III,19|            Może to być...~- Dla pewności na krzyż ją wczoraj wiązałem,
7 III,19|      przed oczy stawia, ale dla pewności można by kazać nieco lodu
8 III,20|        tak zacnemu sercu trzeba pewności, że zacnej sprawie, zacnemu
9 III,26|         zawołał - ściśnijże dla pewności przed bitwą nóżki Chrystusowi,