Tom, Rozdzial

1  I,6 |  ROZDZIAŁ 6~Dzień wstał blady i oświecił kupę gruzów w Wołmontowiczach,
2  I,7 |    wypłynął wreszcie na niebo i oświecił las, drogę i ciągnących
3  I,10|     czynił się blady, chmurny i oświecił chaotyczne zbiorowisko ludzi
4  I,13|       światła lunął przez nie i oświecił olbrzymią postać hetmana,
5 II,1 |   koniec nastał dzień zupełny i oświecił znużone twarze żołnierzy
6 II,13|      chwilę potem jasny płomień oświecił podnóże klasztoru. Wrzeszczowicz
7 II,15| strzelali coraz gęściej.~Brzask oświecił na murach twarze zmęczone,
8 II,15|   począł zawracać. Wtem księżyc oświecił nieco brzeg chmury i uczyniło
9 II,42|    wychynął się znów zza chmur, oświecił tylko gromady Tatarów docinających