Tom, Rozdzial

1 II,42 |    grunt.~Jakoż poczęła się ława piasku. Po wierzchu było
2 II,42 |     i runął z całą tatarską ławą naprzód.~Szli więc ku sobie
3 II,42 | Wreszcie zderzyli się długą ławą na widnym polu, lecz wówczas
4 III,4 |     kolanami konia i ruszył ławą.~Pan Czarniecki zaś podprowadził
5 III,9 |  skoku konia, Zagłoba.~Wtem ława mężów i koni runęła w falę,
6 III,9 |  karkami i głowami, pędziła ława jeźdźców polskich. Co chwila
7 III,15|  zewnątrz, wtem brama pęka, lawa szturmujących wpada na kształt
8 III,27|  drugiego brzegu i skoczyli ławą dalej.~Widząc to pułk pancernej
9 III,29|     spod ich nóg, a ci lecą ławą zbitą, rzekłbyś: jakiś potwór