Tom, Rozdzial

1  I,19 |     szwedzkich, i życzył im po cichu, aby i z radziwiłłowskich
2 II,3  |   pułkownika, czyniąc sobie po cichu różne o nim uwagi: Dziwno
3 II,36 |      Może i wyrzucała sobie po cichu, iż pozwoliła na odjazd
4 III,15|       jeszcze mu czegoś tam po cichu do ucha życzył, po którym
5 III,17|       oni oboje chcieli się po cichu wynieść.~- Powiadał mi Ryff,
6 III,23|       łatwiej przyjdzie się po cichu z nieprzyjaznym człekiem
7 III,23| jenerałowie powiadają sobie po cichu, że ta rebelia to hydra,
8 III,23|      choćby z konfederatami po cichu w praktyki wejść. Sam z
9 III,28|       się nieco, ozwała się po cichu:~- Oleńka, módlmy się za