Tom, Rozdzial

1  I,8  |     razem z deszczem ostatnim z chmur upadł. Milej to zawsze wiedzieć,
2  I,10 |    przedzierać się przez zimową chmur oponę i gdy pierwsze pędy
3  I,10 |        nieszczęścia. Raz wraz z chmur przelatujących niebiosa
4 II,19 | patrzyli spoza niej jakby spoza chmur. Każdy w duszy czuł wyczerpanie
5 II,24 |     chmury pod nogami, a jeżeli chmur nie było, to wzrok ich leciał
6 II,33 |      tylko za murami, w postaci chmur nieprzejrzanych, na tle
7 II,42 |   księżyc wychynął się znów zza chmur, oświecił tylko gromady
8 III,11|      się nad miastem na kształt chmur gęstych i czarnych. W noc
9 III,27| Rzekłbyś: stado kruków spadło z chmur na pobojowisko. Dzikie ich