Tom, Rozdzial

1  I,17 |   mówił mały rycerz - chłop w chłopa na schwał!... Uważaliście
2 II,1  |   mnie! - mruknął - toż wezmę chłopa na postronek i każę się
3 II,1  |     są mylne. Nie trzeba było chłopa puszczać.~- Wiadomo, że
4 II,25 |       ludzie dobrani, chłop w chłopa, pancerze na nich z jasnej
5 III,7 | zawołał Kmicic.~- Ustrzelą mi chłopa, jak Bóg na niebie! - desperował
6 III,8 |   Prawda, prawda! Okrutnie mi chłopa żal. Panie Andrzeju, a poszwargocz
7 III,26|    mogło stanąć ze dwudziestu chłopa przeciw jednemu Tatarowi.~
8 III,27|    choćby silniejszego od się chłopa, któremu praktyki brakuje.~
9 III,28|     Przez pierwszego lepszego chłopa można posłać...~- A nie