Tom, Rozdzial

1  I,1  |    waćpanna, bo się we mnie krew burzy!~- Panie Andrzeju, ja nie
2  I,1  |      młodzieńca, a teraz, po tej burzy słów, śmiechu i wesołości,
3  I,4  |          i tak jechali jak wśród burzy. Głupi! nie umieli odgadnąć
4  I,13 |         jakby pierwsze tchnienie burzy wstrząsnęło borem. Lecz
5 II,19 |            To pewna, że wszystko burzy się w naszej Rzeczypospolitej.
6 II,42 |          siłę gromów, a skrzydła burzy.~Po niejakim czasie zerwało
7 III,1 |        się rzucił. Szedł więc do burzy podobny, gniewem, zemstą
8 III,16| dziewczynę rzuconą na pastwę tej burzy? Kto z nią pójdzie? Ciotka
9 III,32|   Zagłoba:~Ale głos jego ginął w burzy ogólnej.~Wodokty zmieniły