Tom, Rozdzial

1  I,14 | śmierci w oczy patrzył i nie boi się jej, temu nic prostszego
2  I,23 |    mi na sumieniu. Człek się boi zabrnąć dalej, niżby chciał,
3 II,8  |  nawet panna.~- Jako ćma nie boi się pochodni - odrzekła
4 II,34 |     poczęstują, bo każdy się boi, to i nogi w końcu ledwie
5 III,7 | księżnej Wiśniowieckiej, się boi, nie śmiał przy niej zbyt
6 III,16|     ona odrzekła, iż właśnie boi się, by nie pożałowała położonej
7 III,20|    wziął się w boki:~- A! a! boi się, szelma!... I ma słuszność,
8 III,22|  lepiej nie sprawi. Żołnierz boi się mnie więcej niż innych,
9 III,23|     iżby odjechał, jeśli się boi, czym go do ostatniej doprowadziła