Tom, Rozdzial

1  I,22 | oznajmiał o jej klęskach. Książę zmiarkował, że trzeba złagodzić wrażenie.~-
2  I,23 |          po to cię wysyłam, abyś zmiarkował, jak się fortuna obróci.
3  I,26 |        na com przysięgał, a gdym zmiarkował, że na zdradę ojczyźnie,
4 II,18 |       Odzew?~- Korona!...~Kmicic zmiarkował w tej chwili, że to straże
5 II,35 |          Tu Sobiepan ostatecznie zmiarkował, że lotnością dowcipu gościowi
6 II,42 |    płynął na czele, lecz wkrótce zmiarkował, że tak wolno posuwają się
7 III,2 |          wziął, lecz on, czy nie zmiarkował, czy nie chciał zmiarkować,
8 III,18|         w język pan miecznik, bo zmiarkował, że nieprzyjemną dla księcia