Tom, Rozdzial

1  I,17 |         boskie większe od ludzkiej złości, a Jego ręka wszechmocna
2 II,2  |             Panie, też nie tyle ze złości, ale jako właśnie z głupoty;
3 II,4  |          konkluzji, zwrócił się ze złości ku synom:~- Szelmy! Bez
4 II,16 |    zalewało mu się krwią czarną ze złości.~- Smoła tak nie przylega
5 II,39 |           zatrząsł się ze zgrozy i złości, lecz Michał umiał sobie
6 III,16| dzieciątkiem salwował~Od Herodowej złości,~W Egipcie drogi prostował~
7 III,19|          naczyni, że go zrabowano. Złości mnie biorą, gdy pomyślę,
8 III,19|          już dawno i na tę dziewkę złości brały. A mówię waszej książęcej