Tom, Rozdzial

1  I,13|   zapraszają; ale miłe to było zdziwienie, każdy bowiem odchodził
2  I,24| jednocześnie chwytało go także zdziwienie na myśl o tej drodze, jak
3  I,24|      malowało się zmieszanie i zdziwienie, i widocznym było, że walkę
4 II,1 |      widoczny był przestrach i zdziwienie.~- Nie bój się! - odpowiedział
5 II,3 |      do komend szwedzkich mam!~Zdziwienie błysnęło w chytrych oczach
6 II,15|       oczach jego malowało się zdziwienie wraz z zabobonnym przestrachem.~-
7 II,33|        krew przelewał.~Tu, gdy zdziwienie jeszcze wzrosło, począł
8 II,42|       40~Łatwo sobie wyobrazić zdziwienie pana Sapiehy, gdy Kmicic