Tom, Rozdzial

1 II,14 | nieustający, błyskawice, dymy, wycia kul rozdzierających powietrze,
2 II,29 |  całuny śnieżne mrok i słuchał wycia wichru.~Dopalała się zwolna
3 II,29 |       wśród zamieci śnieżnej i wycia wichru nie brzmiały zbyt
4 III,4 |       że padnie, i. słyszy już wycia głodnego stada, tak za Szwedami
5 III,24|      ucha, rychłoli odezwą się wycia tatarskie i pierwsze strzały
6 III,25|      ucha, rychłoli odezwą się wycia tatarskie i pierwsze strzały
7 III,27|    mniej były straszliwego ich wycia zwyczajne.~We dwie godziny,
8 III,27|       rozlegają się nieludzkie wycia i zbliżają się w każdej