Tom, Rozdzial

1  I,2  |          sień, by pana witać, bo wiedziano od kompanionów, że przyjedzie.
2  I,25 |      łożów, i to okryć, żeby nie wiedziano, co wiozą. A te rzeczy do
3 II,13 | nabijanych hufnalami. A ponieważ wiedziano, że i tak w klasztorze był
4 II,20 |          w nim ludźmi, o których wiedziano, że radzi by do wierności
5 II,20 |          się dotąd nigdy. Że zaś wiedziano powszechnie, iż chan w sto
6 II,27 |         do pospolitego ruszenia. Wiedziano już, koło kogo się kupić!
7 III,2 |        wziętych z pułków Dubois, wiedziano o śmierci grafa Waldemara,
8 III,29|          Ach! gdyby w tym tłumie wiedziano, że wieś od ognia i ludność