Tom, Rozdzial

1  I,1  |      aż łuna biła młodości i wesołości. Nozdrza mu latały jak młodemu
2  I,1  |    tej burzy słów, śmiechu i wesołości, takie dziwne nastało milczenie.
3 II,19 | spytał Miller.~- Mam, pomimo wesołości tych panów, którzy mogliby
4 II,21 |      łatwo od zmartwienia do wesołości, od powagi do żartu przechodził,
5 II,37 |     krążące dopełniały miary wesołości i całe miasto grzmiało do
6 II,38 |     krążące dopełniały miary wesołości i całe miasto grzmiało do
7 III,7 | nieco pod koniec. Nie brakło wesołości, żartów, wiwatów, gwaru,
8 III,23|      Z jednej szły promienie wesołości jako owo światełko, które