Tom, Rozdzial

1 II,7  |  Kmicica i z samego zamku kazał walić z moździerzy, zupełnie tak,
2 II,13 |         ale na postrach księżom walić kazał. Jednakże początek
3 II,15 |      zacznie o kamienie gnatami walić! Ona w krzyk i nuż się prosić: "
4 III,2 | szwedzki woli za mną pod Zamość walić niż jego po Powiślu szukać.
5 III,12|        Tu zaczął pięścią w stół walić tak silnie, że aż Roch Kowalski,
6 III,13|        Tu zaczął pięścią w stół walić tak silnie, że aż Roch Kowalski,
7 III,17| czupryną, począł pięścią w stół walić.~- Pilniejsza ta wojna niż
8 III,27|       żywo!~I Kmicic począł się walić w piersi: Mea culpa! mea