Tom, Rozdzial

1  I,12|     któren na pana własnego nie wahał się świętokradzkiej ręki
2  I,16|         mości inkwizycję... Nie wahał się mnie ratować, chociaż
3  I,23|       nas stanąć. Będzie on się wahał, to wiem; wszelako spodziewam
4 II,1 |        co mu czynić przystoi, i wahał się. Z jednej strony przychodziła
5 II,4 |        podoba, żeś waszmość nie wahał się substancji zostawić,
6 II,20| Widocznie coś w głowie układał, wahał się, rozważał, na koniec
7 II,23|         urągania:~- Kto się nie wahał osoby pańskiej na szwank
8 II,27|     zmieniał i w uniesieniu nie wahał się nawet własnych, zaskorupiałych