Tom, Rozdzial

1 II,7  |        opublikuje... Muszę jej strzec jak oka w głowie... do czasu.
2 II,19 |   końca!...~Lecz Ty mi kazałeś strzec przybytku Twego, więc mi
3 II,40 |   duszy zemstę, ten winien się strzec, choćby był Radziwiłłem.~
4 III,16| składał, że życia i osoby jego strzec będę, ta ręka, pani, i ta
5 III,20| zakładników i jeńców wojennych strzec i ucieczki ich nie dopuścić,
6 III,20|      nas jako jeńców wojennych strzec, bojąc się, żebyś stryjko
7 III,20|        jasne, że ich tam muszą strzec pilnie.~Postanowili tedy
8 III,22|     żołnierskiej tyczy i czego strzec mi honor nakazuje, to spełnię