Tom, Rozdzial

1 II,6  | strzałach rozległy się okrzyki radosne. Nie było co dłużej wątpić;
2 II,14 | nabożeństwa, jakby w wielkie i radosne święto, i gdyby nie niepokój
3 II,19 |   napastników. Śpiewy, okrzyki radosne i śmiechy dochodziły od
4 II,19 |         niewiastami i dziećmi. Radosne okrzyki rozległy się dokoła.
5 III,11|   hetmanem nie odpowiedział na radosne jego powitanie, owszem ręce
6 III,26|      wkrótce przyszły i to tak radosne, że Kmicic mało rozumu nie
7 III,26|        coraz radośniejsze, tak radosne, że wierzyć w nie było trudno.~
8 III,28| piechoty, przyszły znów wieści radosne zarazem i straszne, które