Tom, Rozdzial

1  I,11 |              mi nogi korzenie w ziemię puściły, wtedy bym nie poszedł,
2  I,14 |             Billewiczami, warty go nie puściły. Porwał się do szabli, musiano
3 II,10 |               Kmicic.~Pannie nagle łzy puściły się z oczu.~- Do ostatniego
4 II,26 |            drogi dawno nawrócił.~I łzy puściły się z oczu rycerza, a drżącymi
5 II,26 |              wam obojgu!~Tu łzy rzewne puściły się z oczu junaka i aż zanosił
6 III,4 | Rzeczypospolitej potajały już śniegi i puściły zdrętwiałe rzeki, a cała
7 III,10|                w objęcia, łzy ciurkiem puściły mu się na żółte wąsiki.~-
8 III,20|      rezygnacją i łzy obfite a gorzkie puściły się jej z oczu.~W tej chwili