Tom, Rozdzial
1 I,1 | Chcesz się przekonać?~- Ani się waćpan waż!~Panna Aleksanara
2 I,1 | szerepetkom nic do Kmiciców ani do Billewiczów, jak piskorzom
3 I,1 | Laudańscy nie będą się przykrzyć ani też narzucać, bo to godni
4 I,3 | powiadaj o niczym słowa Oleńce, ani o pojedynkach, ani zwłaszcza
5 I,3 | Oleńce, ani o pojedynkach, ani zwłaszcza o owym strzelaniu
6 I,3 | nie ma siły się oprzeć ani krzyknąć... I lecą, lecą
7 I,3 | nie chcieli obroków dawać ani koniom, ani ludziom, że
8 I,3 | obroków dawać ani koniom, ani ludziom, że to asygnacji
9 I,4 | okolicach, bo przebaczać ani sobie, ani innym nie umiał.
10 I,4 | bo przebaczać ani sobie, ani innym nie umiał. Bywał także
11 I,4 | to im tego nie daruję, ani strzelania, ani rozpusty.
12 I,4 | daruję, ani strzelania, ani rozpusty. Jam sama jedna
13 I,5 | kompanionowie żadnej tu krzywdy ani swawoli się nie dopuścili,
14 I,5 | nikt nie wyszedł zobaczyć ani spytać, co są za jedni.
15 I,5 | ciał nie mogły rozbudzić ani surmy do bitwy, ani brzęk
16 I,5 | rozbudzić ani surmy do bitwy, ani brzęk kielichów do uczty.~
17 I,6 | czasu uczynić, i to człowiek ani zły zupełnie, ani zupełnie
18 I,6 | człowiek ani zły zupełnie, ani zupełnie zepsuty. Jeśli
19 I,6 | przysądzić. Mówcie Butrymom, by ani statków, ani bydła nie brali
20 I,6 | Butrymom, by ani statków, ani bydła nie brali i całkiem
21 I,6 | póki wyroków nie będzie, ani niech na jego zdrowie nie
22 I,6 | budzę, nie mogąc ciebie ani kochania zapomnieć. Niechże
23 I,6 | Miejscowa ludność nie mogła ani pomieścić wszystkich, ani
24 I,6 | ani pomieścić wszystkich, ani dać im dostatecznego pożywienia -
25 I,6 | zjawiało, ale sława za wojska ani za pomoc starczyć nie mogła,
26 I,7 | że laudańscy wrócili, i ani nosa nie pokaże.~- Mają
27 I,7 | jest żołnierz doświadczony. Ani jednej straży!~- Bo potęgę
28 I,7 | strzały szkodzić nie mogły ani z okien, ani z dachu. Położenie
29 I,7 | szkodzić nie mogły ani z okien, ani z dachu. Położenie jednak
30 I,7 | Billewiczówna nie odrzekła ani słowa, natomiast zachwiała
31 I,8 | go bez namysłu, ale wtedy ani go znała, ani widziała.
32 I,8 | ale wtedy ani go znała, ani widziała. Teraz zupełnie
33 I,8 | w podłogę i nie odrzekła ani słowa.~- Ma on za swoje -
34 I,10 | Ukrainie. Nie przysłano nam tu ani dwóch chorągwi, choć Bóg
35 I,10 | się zanadto bronią najeżyć ani zapasami zaopatrzyć, ani
36 I,10 | ani zapasami zaopatrzyć, ani za wielu wziąść pachołków,
37 I,10 | nieprzyjaciela nie przysłał ani jednej chorągwi kwarcianej.~-
38 I,10 | wieści tej nie zaprzeczyli ani pan Szlichtyng, ani panowie
39 I,10 | zaprzeczyli ani pan Szlichtyng, ani panowie Kurnatowscy, Edmund
40 I,10 | po wtóre, że w Warszawie ani król Jan Kazimierz, ani
41 I,10 | ani król Jan Kazimierz, ani panowie kanclerze, ani senat
42 I,10 | ani panowie kanclerze, ani senat do tej pory nie chcą
43 I,10 | nie będzie cierpiał krzywd ani grabieży; wojska jego królewskiej
44 I,10 | konsystencji w dobrach szlacheckich ani do innej egzakcji niż taka,
45 I,11 | spostrzegł, iż nie wypada mu ani zaklinać się, ani przeklinać
46 I,11 | wypada mu ani zaklinać się, ani przeklinać wobec chłopaków,
47 I,11 | się bić, nie sejmikować ani kury po wsiach i twarogi
48 I,12 | za głowę Wołodyjowski. - Ani pan podskarbi Gosiewski
49 I,12 | podskarbi Gosiewski nie zdrajca, ani pan Judycki nie zdrajca. ~
50 I,12 | urodził. Nigdy on nie zostanie ani Kromwelem, ani Radziejowskim,
51 I,12 | zostanie ani Kromwelem, ani Radziejowskim, ani Opalińskim,
52 I,12 | Kromwelem, ani Radziejowskim, ani Opalińskim, choćby Kiejdany
53 I,12 | zapomina swych przyjaciół ani tych, którzy ojczyźnie pod
54 I,12 | takiego Jana Skrzetuskiego ani takiego Zagłoby...~- To
55 I,12 | szyby drżą, a waćpanowie ani wiecie, jakeście się nie
56 I,13 | nie zetknęli się jeszcze ani razu z wojskiem ani z wodzem
57 I,13 | jeszcze ani razu z wojskiem ani z wodzem prawdziwym. Radziwiłł
58 I,13 | Z takim przy białogłowie ani rady!~- Ujmij mi jeno trzydzieści
59 I,13 | masz: niewdzięczności.~- Ani wiarołomstwa... Wyspowiadałeś
60 I,13 | Siedzi oto z dala, jak obca, ani wie, że on tu jest. I gniew,
61 I,13 | na mnie, że mi bez ciebie ani życia, ani spokoju! Tak
62 I,13 | mi bez ciebie ani życia, ani spokoju! Tak się już uczepiło!
63 I,13 | szczerości nie wątpiła już ani na chwilę, bo to nie był
64 I,13 | jako żywo!", i nie rozumiał ani słowa, bo cała jego uwaga
65 I,13 | Ganchof i Kmicic do mnie!" - ani gdy piechota szkocka weszła
66 I,14 | mieć mogli. Ale ojczyzny ani pana swojego za żadne nagrody
67 I,14 | Zdawało się, że nie ma ani jednej kropli krwi w twarzy
68 I,15 | wymówione szyję ucinać, tedyby ani jeden szlachcic w tej Rzeczypospolitej
69 I,15 | ja tego, wolę umrzeć.~- Ani ja! - rzekł Stanisław.~-
70 I,16 | Jeno nie gniewał się już ani wybuchał. Owszem, chwyciwszy
71 I,16 | umiał.~- Żadnym powrozem ani łańcuchem nie przywiązałbyś
72 I,17 | Kmicic jednak nie wyruszył ani tego dnia, ani następnego,
73 I,17 | wyruszył ani tego dnia, ani następnego, bo groźne wieści
74 I,17 | na drugich przechodzi i ani hetmańska, ani królewska
75 I,17 | przechodzi i ani hetmańska, ani królewska nie może jej negować,
76 I,17 | królewska nie może jej negować, ani nikogo zmuszać, żeby się
77 I,17 | Pan Roch nie odpowiedział ani słowa i ruszył naprzód,
78 I,17 | wrócił sam.~- Komendanta ani śladu, ani popiołu - rzekł. -
79 I,17 | Komendanta ani śladu, ani popiołu - rzekł. - Musiał
80 I,17 | Nie pójdzie on do Szwedów ani gdzie indziej, to pewna!~-
81 I,17 | chorągwi hetmańskich prywatnych ani komputowych; tu natomiast
82 I,17 | przecie się nie zmieszał ani serca nie stracił. Wysunął
83 I,17 | Zapadło głuche milczenie: ani jeden dragon nie wystrzelił.~
84 I,17 | zwracając się do Mirskiego.~- Ani myślę! a mnie co po tym! -
85 I,17 | zestarzała się jeszcze zbyt ani głowa, ani ręka.~- Toś tedy
86 I,17 | jeszcze zbyt ani głowa, ani ręka.~- Toś tedy waćpan
87 I,20 | mnie tu zaraz nie spalą ani nie zamordują, a do takiej
88 I,21 | popełnionych się oczyszczać ani miłosierdzia prosić! - powtarzał
89 I,21 | skończy, bo mi tu cierniów ani boleści nikt nie szczędzi...
90 I,22 | Wkrótce jednak zrozumiał, że ani on nie potrafi być tak obojętnym,
91 I,22 | potrafi być tak obojętnym, ani ta sąsiadka nie jest tak
92 I,22 | jednak tego listu, nie rzekł ani słowa i poszedł na śmierć
93 I,22 | krzywdę, nie oszczędziła mu ani obelgi, ani wzgardy - nie
94 I,22 | oszczędziła mu ani obelgi, ani wzgardy - nie chciała mu
95 I,22 | myśli w głowach ucztujących ani coraz większego niepokoju.
96 I,22 | wojować!.. Godni rycerze!... ani słowa!... Nic to! Nagroda
97 I,22 | odpowiedziało mu już milczenie ani śmiech - owszem, kilkadziesiąt
98 I,23 | wojna, której zrozumieć ani umysłem objąć nie mogę...
99 I,23 | Pod Wilno cię nie puszczę ani chorągwi ci nie dam. Jeżeli
100 I,24 | nim do Wilna dojechałem, ani mi była w głowie, i do tej
101 I,24 | niby morzem nas rozdzielił. Ani tej wody przepłynąć, ani
102 I,24 | Ani tej wody przepłynąć, ani jej przebrnąć... Człek nie
103 I,24 | ci się nie godzi potępiać ani wyroków dawać. A czemu potępiłaś?...
104 I,24 | już cię nie będę widział ani pojutrze, ani za miesiąc,
105 I,24 | będę widział ani pojutrze, ani za miesiąc, może nigdy...
106 I,25 | że się z nim de succursu ani de receptu nie znoszę. A
107 I,25 | Rzecząpospolitą nazywacie. A tu ani rusz! Całe szczęście, że
108 I,25 | wszystko zgoła rozumiem ani też wszystkich arkanów własnym
109 I,25 | nie wysunął się istotnie ani na cal. Przebiegli i drugą
110 I,25 | w szeregu, nie zostając ani wysuwając się na cal naprzód.
111 I,26 | nie tuman, to z dalekości ani masztalerze, ani straż by
112 I,26 | dalekości ani masztalerze, ani straż by nie dojrzała. Przez
113 I,26 | na ziemi nie znajdziesz ani takich puszcz, ani takich
114 I,26 | znajdziesz ani takich puszcz, ani takich ludów...~- Dziwno
115 I,26 | na coś podobnego ważyć. Ani się, bestia, zatroska, ani
116 I,26 | Ani się, bestia, zatroska, ani pomyśli, co jutro będzie!
117 I,26 | go piorun zatrzasnął!... Ani zipnął... A jam nie czekał
118 II,1 | jeziorkach leśnych, ale ani woda, ani postoje, ani ruch
119 II,1 | jeziorkach leśnych, ale ani woda, ani postoje, ani ruch konia
120 II,1 | ale ani woda, ani postoje, ani ruch konia nie zdołały zrazu
121 II,1 | i pozwolił, nie mówiąc ani słowa, opatrywać się Soroce,
122 II,1 | Żywa dusza tu nie przyjdzie ani nie wyjdzie, jeśli drogi
123 II,1 | Rzeczypospolitej nie było ani jednego obozu, ani jednej
124 II,1 | było ani jednego obozu, ani jednej partii, ani jednego
125 II,1 | obozu, ani jednej partii, ani jednego wojska, które by
126 II,2 | póty pomsty nad wami, że ani dnia, ani godziny pewni
127 II,2 | pomsty nad wami, że ani dnia, ani godziny pewni być nie możecie.
128 II,3 | miłością ni komendantem, ani pułkownikiem, jeno waszecią,
129 II,4 | wzięła. Nie przywykł jeszcze ani do szarej świty, ani do
130 II,4 | jeszcze ani do szarej świty, ani do tego, by nań kiwano rękawicą.
131 II,4 | że nikt jutra nie pewien ani tego, co od fortuny ma.
132 II,4 | do szczętu już wypłukane, ani człeku, ani koniowi na ząb
133 II,4 | już wypłukane, ani człeku, ani koniowi na ząb w nich nie
134 II,4 | Słysząc to Józwa nie rzekł ani słowa, jeno zbliżył się
135 II,4 | przyjdzie ten czas, ale dziś ani on by nie uwierzył, ani
136 II,4 | ani on by nie uwierzył, ani ja nie miałbym go czym przekonać...
137 II,4 | nikt nie śmiał przystąpić ani pytać go o cokolwiek, bo
138 II,5 | nie miał albowiem jeszcze ani wałów, ani ratusza, ani
139 II,5 | albowiem jeszcze ani wałów, ani ratusza, ani sądów, ani
140 II,5 | ani wałów, ani ratusza, ani sądów, ani kolegium pijarskiego,
141 II,5 | ani ratusza, ani sądów, ani kolegium pijarskiego, które
142 II,5 | mieli wieszać, kiedy ja ani przeciw Bogu, ani przeciw
143 II,5 | kiedy ja ani przeciw Bogu, ani przeciw prawu nic nie uczynił.
144 II,5 | powiada) panu Wołodyjowskiemu ani konfederatom nie wróg, choć
145 II,5 | Radziwiłła nie powstrzymają ani mu wstrętu nie uczynią,
146 II,6 | bezładne, i dość niesforne, ale ani tak bezładne, ani tak niesforne,
147 II,6 | niesforne, ale ani tak bezładne, ani tak niesforne, jak owa szlachta
148 II,6 | między tymi ochotnikami ani jednego, prócz wyrostków,
149 II,6 | lubię się chwalić - mówił - ani gadać o tym, czego nie było,
150 II,6 | nie będzie nikomu krzywdy ani inwidii.~Wtedy powstał hałas
151 II,6 | powtarzali jedni. - "Ani świadek klęski nie uszedł" -
152 II,6 | pozwolił tak ogarnąć, żeby ani jeden człowiek nie przybiegł
153 II,7 | z samym królem, przecie ani świetnością rodu, ani znaczeniem,
154 II,7 | przecie ani świetnością rodu, ani znaczeniem, ani obszernymi
155 II,7 | świetnością rodu, ani znaczeniem, ani obszernymi związkami krwi
156 II,7 | w diariuszu nie zapiszę ani się nią chwalić nie będę,
157 II,8 | Bogusław - ale że właśnie sercu ani nawet sam król nie może
158 II,9 | Pana, Najświętszą Pannę ani we wszystkich świętych i
159 II,9 | gdziekolwiek prochy wybuchły, to ani Rzeczypospolitej, ani królowi
160 II,9 | to ani Rzeczypospolitej, ani królowi nie zbraknie w tych
161 II,9 | Nadspodziewanie, oficer ani się oburzył, ani targował.~-
162 II,9 | oficer ani się oburzył, ani targował.~- Dobrze - rzekł. -
163 II,9 | Kmicic pobladł i nie odrzekł ani słowa. Nie wypytywał też,
164 II,9 | nastraszyć elektora, więc ani miasto, ani zamek, lubo
165 II,9 | elektora, więc ani miasto, ani zamek, lubo bardzo obszerny,
166 II,9 | zamek, lubo bardzo obszerny, ani przedmieścia, nie mogły
167 II,10 | mógł już słuchać dłużej ani proroctw, ani nowin; chciał
168 II,10 | słuchać dłużej ani proroctw, ani nowin; chciał jak najprędzej
169 II,11 | nikogo więc nie pytano ani o glejty, ani o paszporty,
170 II,11 | nie pytano ani o glejty, ani o paszporty, tym bardziej
171 II,11 | Kmicic nie tracił z niej ani jednego słowa.~- Ekscelencjo -
172 II,11 | monarchy i nie może łaskawym ani chętnym okiem spoglądać
173 II,11 | rozumiesz po niemiecku?~- Ani słowa, choćby mi kto zęby
174 II,11 | znużony na ciele i duszy.~Ani ów ranek jesienny, blady,
175 II,12 | serca i dusze naprawią, ani bowiem Szwed mocy tej nie
176 II,12 | Szwed mocy tej nie zmoże, ani w ciemnościach brodzący
177 II,12 | nie masz już w Krakowie ani w całej Małopolsce, gdyż
178 II,13 | mury, nie będzie luterski ani kalwiński zabobon guseł
179 II,13 | żaden nie widział Szwedów ani nawet nie słyszał o nich,
180 II,13 | przekonania, że przychylność ani życzliwość moja dla was
181 II,13 | wiarołomnym! Nie ufajmy heretykom ani tym z katolików, którzy
182 II,13 | między budynkami nie było już ani jednego jeźdźca. Kilku wraz
183 II,14 | więc obrażał się łatwo:~- Ani słowa nie powiem więcej! -
184 II,14 | zakonnik nie przypuszczał także ani przez chwilę, aby jasnogórcy
185 II,14 | spodziewał się takiego przyjęcia ani takich puszkarzy na Jasnej
186 II,14 | zdołali unieść muszkietów ani nabojów, które też wybuchły
187 II,14 | piekło!...~W czasie tego ani chwili spoczynku, ani oddechu
188 II,14 | tego ani chwili spoczynku, ani oddechu dla wpół zduszonych
189 II,14 | sztuki grają!...~Do południa ani odetchnął. Pot zlewał mu
190 II,15 | swojej kwatery, nie rzekłszy ani słowa. Lecz nie wydał rozkazów
191 II,15 | że w promieniu strzału ani podobna było rozpalić drewek.
192 II,15 | grube panowały ciemności.~- Ani im to w głowie, ani nie
193 II,15 | ciemności.~- Ani im to w głowie, ani nie podejrzewają, ani mogą
194 II,15 | głowie, ani nie podejrzewają, ani mogą przypuścić! - szepnął
195 II,15 | przybyli, nie postąpiliśmy ani kroku naprzód!~- Ba! - odpowiedział
196 II,15 | pewnego czasu nikt pojedynczo ani nawet samowtór nie może
197 II,15 | po odzież ciepłą i odtąd ani słychu o nich!...~- Gorzej
198 II,15 | tą myślą tak dalece, że ani zauważył, jako dziewczęta
199 II,16 | poddania się tak łaskawe, iż ani na chwilę nie wątpił, że
200 II,16 | jasnogórcom.~Co więcej! Kmicic ani się spodziewał, że swymi
201 II,16 | mi tam taki Kuklinowski! Ani się na niego obejrzę. ~
202 II,17 | żadnej religii. Nic boskiego ani ludzkiego nie jest dla nich
203 II,17 | świętym i nietykalnym; niczego ani przez układy, ani przez
204 II,17 | niczego ani przez układy, ani przez publiczne przyrzeczenia
205 II,17 | nie można by już założyć ani belkami, ani ziemią, ani
206 II,17 | już założyć ani belkami, ani ziemią, ani nawozem. Toteż
207 II,17 | ani belkami, ani ziemią, ani nawozem. Toteż ksiądz Kordecki
208 II,17 | pana Andrzeja nie było już ani śladu.~- Poszedł!... - rzekł
209 II,17 | Może na cały szereg wpaść, ani się obejrzy...~- Tego nie
210 II,18 | ni strachów, niepokojów, ani mu do głowy nie przychodziło
211 II,18 | zdumieniem, ale żaden nié pisnął ani słowa, tak ślepo przywykli
212 II,19 | oczach nie było już nadziei ani wojskowej fantazji. Milcząc
213 II,19 | żołnierzy zabitych, a Kmicica ani śladu. Wiedziałem, że to
214 II,19 | ich cienie, przeciw którym ani wiedział, jak walczyć; czuł,
215 II,19 | drugiego pułkownika nie masz ani między Polaki, ani między
216 II,19 | masz ani między Polaki, ani między Szwedami.~Miller,
217 II,19 | razy tyle ludzi, co my... Ani jeden transport nie przyjdzie
218 II,19 | nie wstrząsał już murów ani szyb w oknach, nie zasypywał
219 II,19 | ludu, nie przerywał modlitw ani tej dziękczynnej pieśni,
220 II,20 | też ludzie, że do wiosny ani jednego Szweda w Rzeczypospolitej
221 II,20 | Rzeczypospolitej, który ani na chwilę nie opuścił sprawy
222 II,20 | nie ma ładu, nie ma wiary ani patriotyzmu! - muszą zginąć!"~
223 II,21 | mówisz, i zasługa twoja ani ból darmo nie przeminie.~-
224 II,21 | rodu ludzkiego usłuchali; ani też o list księcia Bogusława,
225 II,21 | ojcu i bracie powołano. Ani mi się też podobna rzecz
226 II,21 | miłościwych państwa moich negować ani od przedsięwzięcia odwodzić,
227 II,22 | wasze dostojnoście, radźcie ani o tym, jeżeli nie lepiej
228 II,22 | nie mając na to dość ludzi ani odwagi. Z Lubowli bliżej
229 II,22 | czuwajcie, bo nie wiecie dnia ani godziny... Tyzenhauz! idź,
230 II,22 | będziesz strzegł, nie Babinicz ani dragoni, ani moce ziemskie,
231 II,22 | nie Babinicz ani dragoni, ani moce ziemskie, ale Opatrzność
232 II,23 | nas nie wiedzą i że zdrady ani zmowy nijakiej nie było.
233 II,24 | dostaną.~- Pan marszałek, ani się spodziewa, kiedy mu
234 II,24 | kwadrans później nie było już ani jednego żywego Szweda w
235 II,26 | wzdrygała, bo nie masz w nim ani wiary, ani uczciwości, ani
236 II,26 | nie masz w nim ani wiary, ani uczciwości, ani sumienia,
237 II,26 | ani wiary, ani uczciwości, ani sumienia, a ze słowa własnego
238 II,27 | że nie masz w nim wiary ani miłości do ojczyzny, ani
239 II,27 | ani miłości do ojczyzny, ani sumienia, ani ładu, ani
240 II,27 | ojczyzny, ani sumienia, ani ładu, ani wytrwania, ani
241 II,27 | ani sumienia, ani ładu, ani wytrwania, ani żadnej z
242 II,27 | ani ładu, ani wytrwania, ani żadnej z tych cnót, którymi
243 II,28 | których się waszmościom ani śni, abym dostawszy go nie
244 II,28 | zdrady takowej i winy odkupić ani przed karą publiczną zasłonić
245 II,28 | instancję wnosi. Godna pani, ani słowa, ale białogłowska
246 II,28 | gdy się jeno zmroczy, już ani szablą mi się nie złożyć...
247 II,29 | duma nie mogła im zdzierżyć ani ich odeprzeć. Im głębszy
248 II,29 | oczy i nie odpowiedział ani słowa.~Przez jakiś czas
249 II,33 | się w tak gęste masy, że ani podobna było kroku postąpić.~-
250 II,35 | nawet przeciw niemu niechęci ani nienawiści, takie już bowiem
251 II,35 | starosta kałuski nie patrzył ani na księcia Michała, ani
252 II,35 | ani na księcia Michała, ani na swego gościa. Pan Kmicic
253 II,35 | nie dowierciła... Teraz ani dba!~Kmicic otrząsnął się
254 II,35 | tego! bom też nie żaden żak ani mydłek, który się nocą pod
255 II,36 | Nie potrzebujesz się bać ani ostrożności nadzwyczajnych
256 II,36 | przynajmniej pod tym względem, iż ani jemu, ani rajtarom śmierć
257 II,36 | tym względem, iż ani jemu, ani rajtarom śmierć nie grozi,
258 II,36 | myślała:~"Nie tak nieużyty ani taki grubian, jakom z początku
259 II,37 | go w podejrzenie podawać ani o praktyki posądzać.~- A
260 II,37 | służył więc dla korzyści ani dla honorów ojczyźnie. Lecz
261 II,38 | go w podejrzenie podawać ani o praktyki posądzać.~- A
262 II,38 | służył więc dla korzyści ani dla honorów ojczyźnie. Lecz
263 II,39 | Bogusława. Nie o Szwedów ani o Brandenburczyków mu chodzi,
264 II,39 | wileńskiemu prawdę w oczy gadał ani dbając, czy mu miło słuchać,
265 II,40 | powagą hetman - waćpanu ani twojemu księciu nie będę
266 II,41 | uszedłszy pół mili, nie śmiała ani wracać nazad, ani iść dalej,
267 II,41 | śmiała ani wracać nazad, ani iść dalej, z obawy jakowej
268 II,41 | uwadze, że o niczym innym ani wspomni, a zwłaszcza o Oleńce.~
269 II,41 | pan Andrzej przetrzymać ani wysłuchać.~- Niechże jej
270 III,1 | poznał go już do gruntu, bo ani chwili nie wątpił, że jeśli
271 III,1 | głównej szwedzkiej siły ani na dwie godzin odłączyć,
272 III,1 | nie mając sił tak wielkich ani ćwiczonych, umykał się przed
273 III,2 | dostatecznego opatrunku, to jest ani murów jak należy utrzymanych,
274 III,2 | jak należy utrzymanych, ani budowli ziemnych, ani broni
275 III,2 | utrzymanych, ani budowli ziemnych, ani broni należytej, przeto
276 III,3 | powagí. Oczu nie wiązano ani jemu, ani nikomu ze świty;
277 III,3 | Oczu nie wiązano ani jemu, ani nikomu ze świty; widocznie
278 III,3 | ognia, lecz pan starosta ani o to dbał.~- Dobrze - mówił -
279 III,3 | strachy na Lachy. Pan starosta ani przez chwilę w nie nie uwierzył
280 III,4 | słabszy.~- Nie wojsko to idzie ani armia, ale kondukt pogrzebowy! -
281 III,4 | Wołodyjowski, widząc to, ani chwili się nie zawahał,
282 III,5 | nie słyszano z jego ust ani słowa.~Bębny poczęły warczeć
283 III,5 | Jam też nie z soli wyrósł ani z roli, jeno z tego, co
284 III,6 | zaniecha; lecz Kowalski ani na nią spojrzał i walił
285 III,6 | koło błękitnego sztandaru. Ani jeden nie poprosił o pardon,
286 III,7 | wiedzieli, że w takim razie ani jeden z nich nie zobaczyłby
287 III,7 | chyba w kancelarii nie ma ani jednej takiej głowy, jak
288 III,8 | łaskawy! - mówił Zagłoba - a ani się spostrzeżesz, kiedy
289 III,9 | alarmowali się zaś bynajmniej ani przypuszczając, by z tamtej
290 III,9 | się z zeznań, że margrabia ani przypuszczał nawet, iżby
291 III,9 | takich, którzy nie powstają ani z soli, ani z roli, jeno
292 III,9 | nie powstają ani z soli, ani z roli, jeno z tego, co
293 III,9 | Wisła!~Marszałek nie odrzekł ani słowa, natomiast jadący
294 III,12| wojownik wielki, ale Duglas ani brat królewski, ani książę
295 III,12| Duglas ani brat królewski, ani książę Bogusław, chociaż
296 III,12| ku Sapieże i nie rzekłszy ani słowa, chwycił go w objęcia.~
297 III,12| obozie królewskim nie masz ani jednego oblężniczego działa,
298 III,12| nie powstrzymywał oficerów ani honor kawalerski, ani wzgląd
299 III,12| oficerów ani honor kawalerski, ani wzgląd na powagę stopnia.
300 III,13| wojownik wielki, ale Duglas ani brat królewski, ani książę
301 III,13| Duglas ani brat królewski, ani książę Bogusław, chociaż
302 III,13| ku Sapieże i nie rzekłszy ani słowa, chwycił go w objęcia.~
303 III,13| obozie królewskim nie masz ani jednego oblężniczego działa,
304 III,13| nie powstrzymywał oficerów ani honor kawalerski, ani wzgląd
305 III,13| oficerów ani honor kawalerski, ani wzgląd na powagę stopnia.
306 III,14| zresztą nikt na nie nie zważał ani też na Sakowicza, bo był
307 III,14| wierność żadnego oficera ani dworzanina liczyć, chyba
308 III,15| Działa nie ustawały grać ani na moment, szturm zaś zwłóczył
309 III,15| grad kul nie wstrzymał ich ani na chwilę i szlachta z okrzykiem : "
310 III,15| sterczały rury muszkietów, które ani chwili nie przestawały dymić.
311 III,16| nie chcąc zmrozić zaufania ani przestraszyć.~Tymczasem
312 III,16| nawet nie dopuściła do głowy ani marzenia o niczym innym,
313 III,16| swego czasu temu wpływowi i ani dbając śmiało garnął się
314 III,17| lepiej... A toć poddaństwa ani kos mi nie brak. Spalili
315 III,17| doskonałej istocie nie o supirach ani idyllach mówimy. Niesłuszna
316 III,18| powiedzieć, lecz Bogusław ani zauważył, owszem, uśmiechnął
317 III,18| doświadczony człek się zawahał, ona ani się namyśli. Co złe, to
318 III,18| że Sakowicz nie odrzekł ani słowa, jak gdyby rozkaz
319 III,21| jesteśmy, dnia niepewni ani godziny...~- Jakże to? U
320 III,21| człowiek im nie poradzi, ani panu Skrzetuskiemu, ani
321 III,21| ani panu Skrzetuskiemu, ani panu Zagłobie, ani panu
322 III,21| Skrzetuskiemu, ani panu Zagłobie, ani panu Michałowi. Chociaż
323 III,22| nie tyczy pańskiego honoru ani że książę nie wydał rozkazu,
324 III,22| chcę obrazić przez estymę ani pana starosty kałuskiego
325 III,23| później.~Książę więc nie miał ani chwili do stracenia i nie
326 III,23| znów tak ciężko w Taurogach ani książę z Sakowiczem nie
327 III,24| Duglasowi przechodzili tuż, tuż, ani o tym wiedząc. Duglas też
328 III,24| nigdy znosić nie mogłem ani kochliwych mydłków, którzy
329 III,25| Duglasowi przechodzili tuż, tuż, ani o tym wiedząc. Duglas też
330 III,25| nigdy znosić nie mogłem ani kochliwych mydłków, którzy
331 III,26| na nią wstępnym bojem i ani zwiastuna klęski żywcem
332 III,27| bronić się w okopie, lecz ani szwedzka, ani pruska jazda
333 III,27| okopie, lecz ani szwedzka, ani pruska jazda nie mogła dotrzymać
334 III,27| stronę rzeki?~- Na tę stronę ani jeden nie wyszedł. Wysłali,
335 III,27| na łeb na szyję armaty. Ani Bogusław, ani Waldek, ani
336 III,27| szyję armaty. Ani Bogusław, ani Waldek, ani Izrael nie łudzili
337 III,27| Ani Bogusław, ani Waldek, ani Izrael nie łudzili się,
338 III,27| masy kawalerii nie mogły ani na chwilę ich powstrzymać
339 III,27| zwyciężon, i niecudzą bronią ani też z cudzą pomocą.~Bogusław
340 III,27| wale pod nogami wodzów. Ani jednej nie uniósł nieprzyjaciel:
341 III,27| medyków nie opuszczało go ani chwili i obaj ręczyli za
342 III,29| wściekłość nie przestawała ani na chwilę targać jego duszy.
343 III,29| Sakowicz. Ten ostatni jednak ani się domyślał, że za nim,
344 III,29| oficerami, nie znalazła ani szczypty energii, gdy przyszło
345 III,30| takiej potęgi nie stoi, ani nawet Wołodyjowski, ani
346 III,30| ani nawet Wołodyjowski, ani Skrzetuski? Kto przy tym
347 III,30| jeszcze raz wola Twoja. Ani się obejrzę za siebie! Tobie,
|