Tom, Rozdzial

1  I,7 |      wyprawy tak pięknej, że i niejedna szlachcianka familiantka
2  I,9 |         Niech będzie, co chce. Niejedna jest kreska na mnie, przyznaję,
3  I,22|         i "miły sąsiedzie" - i niejedna twarz chmurna rozpogadzała
4 II,15|        tyle żelaza i ognia, że niejedna potężna twierdza z popiołem
5 II,15|       oblężeni przez wycieczki niejedną srogą klęskę hultajstwu
6 II,19| drzewka płonące od świeczek, i niejedna żelazna pierś wezbrała westchnieniem,
7 II,19|       się do Wrzeszczowicza:~- Niejedną ciężką, cięższą niż kiedykolwiek
8 III,7|        że spotkała go ode mnie niejedna konfuzja - odrzekł pan Andrzej.~