Tom, Rozdzial

1  I,4  |       rzekł Ranicki zacierając konwulsyjnie ręce - pohulalibyśmy tu
2  I,15 |    rozmowę. Pan Michał chwycił konwulsyjnie za kratę i przycisnął do
3  I,25 |     krople potu, a ręce drgały konwulsyjnie. Przez chwilę podniósł się
4 II,24 |        jedną kupę kłębiącą się konwulsyjnie, gniotącą, pełną jęków,
5 II,42 |     ludzi poczęła się poruszać konwulsyjnie. Rzekłbyś: olbrzymi wąż
6 III,15| szturmujących wiły się pod nim konwulsyjnie, nie mogąc dostać się do
7 III,28|       z jej piersi. Chwyciwszy konwulsyjnie rękę Anusi, głowę swą jasną
8 III,31|       ziemię, bo ręką chwyciła konwulsyjnie za drabinę wozu. I z chwilą