Tom, Rozdzial

1  I,1  | chodzić niż panom hetmanom się kłaniać... Mój królu złoty! jeślić
2  I,3  |        i do wiechciów w butach kłaniać.~- Wpierw ich powietrze
3  I,20 |        potem każdy przychodził kłaniać się pannie Aleksandrze.~-
4  I,22 |        zaś książę zaraz począł kłaniać się i dziękować za afekt
5  I,23 |         niż żebyś sam się miał kłaniać.~- O co idzie waszej książęcej
6 II,6  |   konia wstrzymał i począł się kłaniać rysim kołpaczkiem.~- Jaśnie
7 II,23 |        pokryte okiścią czuby i kłaniać się panu, i szumieć gwarno
8 III,27|        z konia i począł mu się kłaniać dotykając ręką czoła, ust