Tom, Rozdzial

1  I,1 | łuczywa. Gdy płomień strzelił jaśniej, widać było ciemne drewniane
2  I,3 |    twarzą, odbijającą jeszcze jaśniej od czarnej jubki obramowanej
3  I,7 |      i po łuczywo, będzie nam jaśniej w tym orszańskim tańcu.~
4  I,12|   Tymczasem stawało się coraz jaśniej na świecie i słońce poczynało
5 II,1 |      nad swym położeniem, tym jaśniej dochodził do przekonania,
6 II,1 |     dłużej w nie patrzył, tym jaśniej ich okropność widział i
7 II,15|   brzeg chmury i uczyniło się jaśniej. Idący ujrzeli pustą przestrzeń
8 II,23|     bo za wąwozem daleko było jaśniej, i zawołał:~- Miłościwy