Tom, Rozdzial

1  I,3 |    który stał głuchy, sędziwy i cichy, jakby spał pod obfitą okiścią.
2  I,5 |              ozwał się głos tak cichy, że ledwie dosłyszalny.~
3  I,13|         ja uczynił?..~Wtem głos cichy, ale dla jego ucha wyraźny,
4  I,17|       skinął na trębacza i wnet cichy głos trąbki zabrzmiał wśród
5 II,17| Spostrzegł Miller, że ów ksiądz cichy wiedział, co czynił, że
6 II,18|      czasu syknięcie albo nawet cichy jęk wyrywał mu się z ust,
7 II,19|       do kościoła, żołnierze na cichy postój i strażowanie przy
8 II,24|       wydawało się, że usłyszał cichy jęk.~- Dla Boga! Żyw! -