Tom, Rozdzial

1  I,1 |     zdziwiła pannę Aleksandrę; w uszach jej jeszcze brzmiały słowa
2  I,2 |        tak przeraźliwie, że aż w uszach wszystkim zadzwoniło, i
3  I,13|       głos Oleńki zabrzmiał mu w uszach:~- Bo i waćpanu nie trzeba
4 II,11| jasnogórski!", przebrzmiały mu w uszach, gdy smutek opadł z niego,
5 II,15|     przez dwa dni i jedną noc. W uszach mi ciągle dzwoni.~- Komu
6 II,24|     panowała tak głucha, że aż w uszach dzwoniąca. Tylko w górze,
7 III,6|          oczach, wiatr świstał w uszach. Kapelusz królowi spadł