Tom, Rozdzial

1  I,1  |    tam można było urwać, tom urywał.~- A żeś się to waćpan ważył
2  I,23 |       Pójdę pod Wilno i będę urywał, jakom Chowańskiego urywał.~
3  I,23 |   urywał, jakom Chowańskiego urywał.~Puść wasza książęca mość
4 II,7  |   Janem Kazimierzem. Sapieha urywał je jeszcze i gromił, gdzie
5 III,6 | dygotał jak w febrze, i głos urywał mu się co chwila w gardzieli.~-
6 III,24|    pan Andrzej co chwila coś urywał. Żołnierz szwedzki nużył
7 III,25|    pan Andrzej co chwila coś urywał. Żołnierz szwedzki nużył