Tom, Rozdzial

1  I,8 |        to go popchnęła do złego uczynku i pewnie raz jeszcze go
2 II,7 |          jej tylko o Kmicicowym uczynku, bo to by go w jej oczach
3 II,8 | Szlachcic francuski najgorszego uczynku się dopuści, ale pana swego
4 II,18|       rozsadzić. Z tego jednego uczynku można by go poznać. On to
5 II,19|         honorowi, niesława tego uczynku na wszystkich Polaków, a
6 II,26|      nie byłbym nigdy podobnego uczynku się dopuścił... Amen! na
7 III,8|         ołowiu, co się i z jego uczynku pokazuje.~Na to Czarniecki:~-