Tom, Rozdzial

1  I,10 |     dość licznie.~Codziennie tumany kurzu, podnoszące się z
2  I,25 |   się, a widząc za sobą jeno tumany kurzu, przez które zaledwie
3 II,14 | relikwiami egzorcyzmować owe tumany, aby nie przeszkadzały obronie.~
4 II,28 |       huczał, niosąc ze sobą tumany rozbitego w proch śniegu.~-
5 II,29 |      wdarły się w tej chwili tumany śniegu i wicher począł wyć
6 III,26|      żołnierzy wróżbę.~Białe tumany zakrywały jeszcze łąki i
7 III,27|    drugą stronę, rozrzucając tumany piasku.~Sam pan podskarbi